Het reizende licht.
Gevangen door de cirkel,
rond bundelt zijn kracht
in het wit van mijn kamer.
Deuren sluiten onhoorbaar.
Licht en wit.
Ik ontwaak in de kamer van wit,
onherkenbaarheid,
harmonie als een gebroken glas.
Witte schaduw in licht.
In tijd die niet bestaat
wankelt harmonie
in cijfers van 6 miljard.
Deuren sluiten zich voor het reizende licht.
Regendruppels.
Als zilte tranen
in een vlies van zwart,
bouwt het universum
strategieën in harmonie.
Onzichtbaar evenwicht,
Leugens in een regenjas.
Ongrijpbaar groeit het gras
in tuinen van lucht.
Zilte tranen in coma.
Als het moment van evenwicht
ons…. maar niet bereikt.
Regendruppels.
Tijd en vormen.
Onmetelijke ruimte
Til mij over de grens.
Peilloze diepte
Van een verouderd beeld.
Proces van leren…
geen invloed.
De kloof die mij scheidt,
mijn ontwikkeling.
Angst, ondragelijke angst
vormt mijn gedachten.
Die het gevoel omzet is van alle tijden.
Verbinding tussen
“No exit”.
De waarheid draagt het zelfportret als leugen.
Dragers, overal dragers.
Van daaruit neem ik opnieuw waar.
Gevoel begrijpt diepte
als het beeld vernieuwd in mijn tijd.
Achter tralies van glas.
Omarm ik de stilte.
Boog tussen het bestaan en het niet bestaan.
Spanning in het zwarte denken.
Langzaam vloeit deze kracht over.
in het wit van het begrijpen.
Stilte zonder schaduw.
In mijn cellencomplex is het licht.
van mijn bestaan verborgen achter tralies van het breekbare.
Als de nacht over gaat in de geur van de ochtend.
Die de tijd in mij stilzet.
Door het lek in mijn hoofd.
Gaat het begrijpen over tralies van glas.
