Met de term ‘Verticalisme’ duidt Peter zijn kunst aan. Het is beschouwend van aard, met ruimte voor intuïtie, emoties, spiritualiteit en de overtuiging dat je alleen vanuit je eigen kracht en verantwoordelijkheid richting kan geven aan je leven. Hij schilderde van buiten naar binnen, op zoek naar zijn eigen ‘binnencirkel’, zijn groei naar een geestelijke volwassenheid.
Peter stond altijd in nauw contact met zichzelf, en hieruit vloeide echte creativiteit en innerlijke schoonheid voort: ‘Omdat we in een zozeer door het denken beheerste wereld leven, verliezen we deze schoonheid en essentie.’
Hij schilderde over de universele emoties, de cyclus van het leven, over de existentiële vragen van ons bestaan. De essentie van zijn kunst is emotie. Hij zendt een boodschap uit, of die nu mooi of lelijk is. ‘Mijn werk is een synthese tussen de kijker en het doek’.
